Μίλαν: Επιστρέφουμε και… σείεται η γη!

Τελευταίο scudetto την σεζόν 2010-11. Σε έναν «μαραθώνιο» 38 αγωνιστικών, η Μίλαν συγκέντρωσε 82 βαθμούς, 6 περισσότερους από την 2η Ίντερ. Με Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς στο ρόστερ, να μετράει 14 γκολ. Ακριβώς όσα και ο Πάτο και ο Ρομπίνιο, στατιστικό σπανιότατο που δείχνει και τον επιθετικό πλουραλισμό εκείνης της ομαδάρας. 

Ακολούθησαν πάρα πολλά. Αλλαγές διοίκησης, αλλαγές προπονητών, ομάδες που έμειναν εκτός Ευρώπης, που βίωσαν ταπεινωτικούς αποκλεισμούς και… εξευτελιστικές ήττες. Μια Μίλαν που πανηγύριζε τα θετικά αποτελέσματα στα ντέρμπι, σα να ήταν τίτλοι. Η Μίλαν των 7 ευρωπαϊκών, η πιο πετυχημένη ομάδα στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. 

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΣΗΜΑΝΕ… ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ! 

Ένας παίκτης δεν αρκεί για να αλλάξει την ιστορία. Αυτή είναι μια γενική αρχή, που ισχύει στο… 95% των περιπτώσεων. Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς βρίσκεται στο 5% της εξαίρεσης. Η επιστροφή του στους «ροσονέρι» ήταν ένα μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Η Μίλαν δυνάμωνε και πάλι. Και μπορεί το ρόστερ της να μην είχε τους αστέρες του παρελθόντος, ή την ποιότητα των ανταγωνιστών της, όμως διέθετε πλέον έναν από τους μεγαλύτερους ηγέτες των ευρωπαϊκών γηπέδων. 

Ένα πραγματικό θαύμα της φύσης. Στα 39 του χρόνια πλέον, ο Σουηδός υπερπαίκτης κάνει πραγματικά τα πάντα! Με 6 μόλις συμμετοχές στο φετινό Πρωτάθλημα, βρίσκεται στην 1η θέση του πίνακα των σκόρερ, με 10 τέρματα. Πέρσι, μέτρησε 10 γκολ στις τριπλάσιες συμμετοχές. Αδιανόητο, αλλά αυτός είναι ο Ζλάταν! 

Και δεν είναι μόνο τα γκολ του. Είναι όλη η σιγουριά και η ασφάλεια που δίνει στην ομάδα. Όσο βρίσκεται στο γήπεδο, όλοι οι συμπαίκτες του ανεβαίνουν ένα επίπεδο. Απελευθερώνονται, νιώθουν πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Είναι αλλιώς να «στραβώνει» ένα ματς, κι αλλιώς να «στραβώνει» ένα ματς στο οποίο έχεις τον Ζλάταν μπροστά. 

ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙ 

Η χρονιά ξεκίνησε πολύ καλά, με ένα 2-0 επί της Μπολόνια. Ο πήχης φυσικά βρισκόταν από την πρώτη στιγμή πολύ χαμηλά. Εξάλλου είπαμε, το ρόστερ δεν διέθετε την ποιότητα και το βάθος των διεκδικητών του τίτλου. Και η Μίλαν είχε… συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια να «πετάει» βαθμούς στα θεωρητικά ευκολότερα παιχνίδια. 

Δεύτερη αγωνιστική στην έδρα της Κροτόνε, 0-2. Και 3-0 με την Σπέτσια. Κάπως έτσι, οι «ροσονέρι» πήγαν στο ντέρμπι με την Ίντερ χωρίς να έχουν δεχτεί γκολ. Κι εκεί δέχτηκαν, όμως νίκησαν! «4Χ4» και ακολουθούσε Ρόμα. Η πρώτη βαθμολογική απώλεια, σε ένα ματς όπου ήταν πραγματικά πολύ καλύτερη αλλά έμεινε στο 3-3. 

Δύσκολη αποστολή στην Ουντινέζε, «διπλό» με 1-2. Το ματς με την Βερόνα «στράβωσε» για τα καλά, αφού οι φιλοξενούμενοι στο 19′ ήταν μπροστά με 0-2. Κι όμως, 2-2 τελικό αποτέλεσμα με τον Ζλάταν να ισοφαρίζει στο 93′. Στο μεταξύ… δοκάρι, χαμένο πέναλτι και συνολικές τελικές… 27-5! 

Ντέρμπι με τη Νάπολι, 1-3 με Ζλάταν να «καθαρίζει». 2-0 την Φιορεντίνα και 1-2 την Σαμπντόρια. Ακολούθησε η Πάρμα, που στο 56′ προηγούταν με 0-2 μέσα στο Σαν Σίρο. Η Μίλαν όμως δεν «μασάει»! Πρωταγωνιστής αυτή την φορά ο Τέο Ερναντέζ και 2-2 στο 91′, με 4 δοκάρια (!) και 21-5 τελικές! 

Για να έρθει το χτεσινό ματς με την Τζένοα. 1-0 με τον Ντέστρο. Ισοφαρίζει με γκολάρα ο Καλάμπρια, αλλά ο Ντέστρο «χτυπάει» ξανά για το 2-1. Τρίτη και «φαρμακερή» θα έλεγε κάποιος. Όχι όμως για την Μίλαν! 2-2 με τον Καλούλου στο 83′, με το αήττητο να συνεχίζεται και την ομάδα να βρίσκεται στην πρώτη θέση και το +1 από την Ίντερ. 

ΩΡΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΝ 

Στα τελευταία ματς η Μίλαν δεν είχε στην διάθεσή της τους Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς και Κγιάερ. Τον κορυφαίο επιθετικό (και γενικά παίκτη) και τον κορυφαίο στόπερ της. Μέχρι το τέλος του 2020 μένουν δύο παιχνίδια, τα οποία θα δείξουν και αν η ομάδα δικαιούται να κάνει όνειρα τίτλου. 

Στις 20 Δεκεμβρίου Σασουόλο–Μίλαν και στις 23 Δεκεμβρίου Μίλαν–Λάτσιο. Και μπορεί το πρώτο να μην ακούγεται τόσο δύσκολο, όμως η Σασουόλο είναι στην 5η θέση της βαθμολογίας, στους 23 βαθμούς, ισοβαθμώντας με τη Νάπολι και όντας στο -1 από την Γιουβέντους. 

ΟΙ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΑΞΙΕΣ… 

Ευχή όλων είναι να επιστρέψουν το συντομότερο δυνατό και να τεθούν ξανά στην διάθεση του Στέφανο Πιόλι. Ο λόγος για τους Ιμπραΐμοβιτς και Κγιάερ, δύο από τους ηγέτες και τους πολυτιμότερους παίκτες της ομάδας. Η απουσία των οποίων είναι -δυστυχώς- πολύ δύσκολο να καλυφθεί. 

Για τον Ζλάταν τα είπαμε ήδη, είναι… «το Α και το Ω του ρόστερ». Ο Κγιάερ είναι ο απόλυτος ηγέτης της αμυντικής γραμμής. Μπορεί ο ερχομός του να μην σκόρπισε ενθουσιασμό στον κόσμο της Μίλαν, όμως με τις εμφανίσεις του απέδειξε πως αξίζει και με το… παραπάνω την φανέλα βασικού που έχει πάρει σπίτι του. 

Μαζί τους και ο Τούρκος δημιουργός, Χακάν Τσαλχάνογλου. Σίγουρα έχει και τις μέτριες εμφανίσεις του, όμως κατά κανόνα αποτελεί τον «εγκέφαλο» της Μίλαν. Με ένα υπέροχο πόδι, εξαιρετικά στημένα και αρκετά καλό «διάβασμα» του παιχνιδιού, αποτελεί έναν από τους πιο πολύτιμους παίκτες της ομάδας. Και θα είναι… έγκλημα να «χαθεί» για διαφορά της τάξης του ενός εκ. ευρώ. 

Μαζί του, το «θηρίο» της μεσαίας γραμμής, Φρανκ Κεσιέ. Τρομακτική η βελτίωσή του σε σχέση με την πρώτη του χρονιά την ομάδα. Από ένας… αξιοπρεπής παίκτης έχει μετατραπεί σε ένα «μηχανάκι» που δεν σταματά να τρέχει και να πιέζει για 90 λεπτά. Να «καταπίνει» χιλιόμετρα, δίνει τα πάντα αμυντικά και πλέον να βοηθά και επιθετικά. 

Κάτω από τα δοκάρια υπάρχει πάντα ο Τζίτζι Ντοναρούμα. Θεωρούταν ένα από τα κορυφαία ταλέντα κάτω από τα γκολπόστ κι ένας από τους πιο ανερχόμενους τερματοφύλακες. Πλέον, και με αρκετές σεζόν ως βασικός, στα 21 του θεωρείται ήδη από τους κορυφαίους στον κόσμο. Και είναι ο «φύλακας-άγγελος» της πιο ιστορικής ομάδας της Ιταλίας. 

…ΤΑ «ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ»… 

Αν υπάρχει κάτι για το οποίο ξεχωρίζει το φετινό ρόστερ της Μίλαν (πέραν φυσικά της παρουσίας του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς) είναι το απεριόριστο ταλέντο που διαθέτει. Παίκτες μικροί σε ηλικία, που δείχνουν ότι έχουν όλα τα προσόντα για να πρωταγωνιστήσουν και να φέρουν την ομάδα στην κορυφή! 

Τέο Ερναντέζ. Στα 23 του χρόνια αποτελεί βασικό πυλώνα της ομάδας. «Οργώνει» την αριστερή πλευρά, συμβάλλει αμυντικά κι επιθετικά, ενώ κόντρα στην Πάρμα πέτυχε και τα δύο γκολ της Μίλαν. Αν συνεχίσει έτσι, ταβάνι του θα είναι ο… ουρανός. Κι από πίσω του έρχεται ο Νταλό, στα 21. Καλός, αλλά «άγουρος» ακόμα. 

Καλούλου στα 20. Στόπερ που κλήθηκε να καλύψει το κενό του Κγιάερ. Με τεράστια περιθώρια βελτίωσης και πολύ μεγάλες προοπτικές. Έφερε ευθύνη στο δεύτερο γκολ της Τζένοα, όμως «ρέφαρε» σκοράροντας για την ισοφάριση.

Στα 23 του, ο Μπενασέρ αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά «γρανάζια» της Μίλαν. Ο Τονάλι ήρθε στα 20 προκειμένου να αναδείξει το τεράστιο ταλέντο του. Στα 21 του, ο Χάουγκε έχει κερδίσει όλα τα βλέμματα και δείχνει πως αποτελεί ένα από τα… next big things του ποδοσφαίρου. 

Σαλεμάκερς στα 21, Λεάο στα 21, Ντίαζ στα 21, Μαλντίνι (Ντάνιελ, η τρίτη γενιά Μαλντίνι στην Μίλαν) στα 19, Κολόμπο στα 18. Όλοι με τεράστιο ταλέντο και όρεξη να δουλέψουν, για να γράψουν το όνομά τους με «χρυσά» γράμματα στην ιστορία του συλλόγου. 

…ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΤΑΘΕΙΣ 

Η κατηγορία στην οποία θα βρισκόταν και ο Λεάο, αν ήταν… λίγο μεγαλύτερος. Κι αυτό γιατί ενώ έχει τεράστιο ταλέντο, δεν έχει καταφέρει να πιάσει υψηλά στάνταρ απόδοσης και να προσφέρει όλα όσα μπορεί στην ομάδα. Σίγουρα πάντως παίζει ρόλο και η έλλειψη εμπειρίας. 

Στην ίδια κατηγορία ανήκει ο Άντε Ρέμπιτς. Μετά από τα… πράγματα και θαύματα που έκανε στην Άιντραχτ, η Μίλαν τον έφερε στην Ιταλία για να πρωταγωνιστήσει. Και κανείς δεν μπορεί να πει ότι είναι αρνητικός. Το παλεύει, τα δίνει πραγματικά όλα, βοηθάει πάρα πολύ τους συμπαίκτες του. Είναι ωστόσο πάρα πολύ άστοχος στην τελική ενέργεια. Μόλις βελτιώσει τα τελειώματά του, αυτόματα θα ανεβάσει επίπεδο όλη την ομάδα. 

Στα 25 του πλέον, ο Αλέσιο Ρομανιόλι θα έπρεπε να είναι ο ηγέτης της άμυνας. Φέτος ωστόσο δεν έχει καταφέρει να δέιξει τον καλό του εαυτό και η παρουσία του στα μετόπισθεν δεν δημιουργεί την ασφάλεια που δίνει ο Κγιάερ. Η αγωνιστική του άνοδος είναι απαραίτητη, προκειμένου να βελτιωθεί όλη η αμυντική λειτουργεία της Μίλαν. 

Ερωτηματικό και για τον Καστιγιέχο, ο οποίος δεν έχει καταφέρει να προσφέρει στην ομάδα αυτά που περίμενε όταν τον αποκτούσε. Μπάλα ξέρει, ωστόσο είναι «φλύαρος» και σε καμία περίπτωση δεν έχει καταφέρει να δικαιώσει τις προσδοκίες. Μακάρι να παρουσιάσει κι αυτός σημαντική βελτίωση. 

Η ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ 

Το ρόστερ είναι καλό, έχει πάρα πολύ ταλέντο, αλλά δεν έχει το βάθος που απαιτείται για ομάδες πρωταθλητισμού. Και με τον Ιανουάριο να απέχει λίγες μόνο ημέρες και την Μίλαν να βρίσκεται στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα, είναι επιβεβλημένες κάποιες ποιοτικές προσθήκες που θα της επιτρέψουν να συνεχίσει την εξαιρετική της πορεία. 

Ο Ρέμπιτς τα κάνει όλα τέλεια, εκτός από το σκοράρισμα. Ο Λεάο είναι ακόμα άπειρος. Η Μίλαν χρειάζεται έναν καλό επιθετικό στο πλευρό του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, να μπορεί να καλύπτει το κενό του (στον βαθμό που αυτό είναι εφικτό) όταν απουσιάζει. 

Ιδανικό σενάριο είναι η ανανέωση του Τσαλχάνογλου και η ταυτόχρονη απόκτηση ενός παικταρά σαν του Πάπου Γκόμεζ ή του Ίσκο. Αν δεν βρεθεί η «χρυσή τομή» με τον Τούρκο, πρέπει ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ να αντικατασταθεί επάξια, ενδεχομένως με έναν από τους προαναφερθέντες παίκτες. 

Τεράστια ανάγκη αποτελεί και η απόκτηση ενός ποιοτικού στόπερ. Η απουσία του Κγιάερ δημιουργεί… τρικυμία στα μετόπισθεν, με τον Ρομανιόλι να μην διανύει τις καλύτερες μέρες της καριέρας του. Χρειάζεται ένας παίκτης να μπορεί να αντικαταστήσει τον Δανό. 

ΣΤΟΧΟΣ Η ΤΕΤΡΑΔΑ 

Η Μίλαν είναι πρώτη και αήττητη. Έχει κερδίσει Ίντερ και Νάπολι, έχει φέρει ένα -άτυχο- «Χ» με την Ρόμα και φυσικά ανήκει στους διεκδικητές της Serie A μετά από πολλά χρόνια. Επειδή όμως κάποια στιγμή θα έρθει η «γκέλα», δεν πρέπει κανείς να ξεχάσει τον ρεαλιστικό στόχο της ομάδας. 

Κι αυτός δεν είναι άλλος από μια θέση στην πρώτη τετράδα. Εάν αυτό επιτευχθεί, θα πρέπει άπαντες να είναι ικανοποιημένοι. Εξάλλου θα σημαίνει την επιστροφή της μεγαλύτερης ιταλικής ομάδας όλων των εποχών στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, εκεί όπου ανήκει. 

Σαφώς και κοιτάμε ψηλά, σαφώς και μπορούμε να διεκδικήσουμε τον τίτλο. Αλλά δεν θα πρέπει η όποια κριτική να γίνεται βασισμένη σε αυτό. Η δεύτερη, η τρίτη ή ακόμα και η τέταρτη θέση δεν θα σημαίνουν αποτυχημένη χρονιά. Αλλά το ακριβώς αντίθετο. 

Οτιδήποτε παραπάνω από αυτό θα αποτελεί υπέρβαση. Και ενδεχόμενο πρωτάθλημα, μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία του συλλόγου. 

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΟΠΟΥ ΜΑΣ ΒΓΑΛΕΙ 

Η είσοδος στους ομίλους του Europa League έγινε με τον πιο… αδιανόητο τρόπο. 9-8 στα πέναλτι απέναντι στην Ρίο Άβε, που έχασε 3… ματς μπολ και δέχτηκε την ισοφάριση από ανόητο πέναλτι στο 120′! 

Ήταν να μην μπει όμως. Με εξαιρετική παρουσία σε όλα τα ματς εκτός από την -απρόσμενη- «3άρα» από την Λιλ που έσπασε και το γενικό αήττητο της ομάδας, η Μίλαν κατέκτησε την πρώτη θέση του ομίλου και στους «32» καλείται να ξεπεράσει το -βατό- εμπόδιο του Ερυθρού Αστέρα. 

Κλήρωση που ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για τους «16» κι από εκεί και μετά… όλα παίζονται! Το ρόστερ της ομάδας είναι καλό και το brandname ένα από τα μεγαλύτερα -αν όχι το μεγαλύτερο-. Αν το πάρει στα σοβαρά και το παλέψει, αποτελεί κι ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης! 

Ο «ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ» 

Καλό το ποιοτικό ρόστερ, αλλά αν δεν υπάρχει ο κατάλληλος άνθρωπος στον πάγκο, τίποτα δεν γίνεται. Και η Μίλαν τον έχει βρει στο πρόσωπο του Στέφανο Πιόλι. Ο «αρχιτέκτονας» αυτής της ομαδάρας, πήρε ένα μείγμα από έμπειρους παίκτες και άπειρα ταλέντα και το έχει μετατρέψει σε ένα σύνολο που δείχνει ικανό να σαρώσει τα πάντα στον διάβα του. 

Το έργο του είναι εντυπωσιακό, η Μίλαν παίζει κυριαρχικό ποδόσφαιρο και «πνίγει» τον αντίπαλο. Όποιος παρατήρησε τον αριθμό των τελικών στις ισοπαλίες, θα το κατάλαβε. Όποιος έχει παρακολουθήσει τα παιχνίδια της, το ίδιο.  

Η ΜΙΛΑΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΝΑ ΤΗΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ!